DIAKON, DALMATYKA – (gr. diakonos – sługa) – osoba duchowna posiadająca pierwszy stopień święceń kapłaństwa urzędowego. Diakon może sprawować: sakramenty chrztu świętego, małżeństwa i Komunii Świętej, odprawiać pogrzeb, błogosławić wiernych, poświęcać przedmioty kultu religijnego i głosić kazania. W Kościele łacińskim, podczas święceń diakonatu, kleryk przysięga celibat i modlitwę liturgią godzin (tzw. brewiarz). Diakonat jest udzielany w Kościele katolickim rok przed święceniami kapłańskimi. Istnieje również diakonat stały – posługa, którą mogą przyjąć i wykonywać dorośli (także żonaci) mężczyźni. Szatą liturgiczną diakona jest dalmatyka zakładana na albę i stułę. Jest znakiem urzędu diakona usługującego Chrystusowi Eucharystycznemu. Modlitwa kościelna przedstawia ją jako szatę radości i symbol nadprzyrodzonej sprawiedliwości.